End of Chapter Affection Garuda: Chapter End

End of Chapter หลังจากที่คิดได้ดังนั้นสุรเชรเลยตัดสินใจจะลงไปตามหาจันทร์หอมทที่เมืองมนุษย์ เขาได้เล่าเรื่องราวทั้งหมดให้สุรเชษฟังน้องชายเลยได้รู้ว่าทำไมพี่ชายของเขาไม่เคยรักบุษบาบัณเลยนั้นก็เป็นเพราะพี่ชายของเขามีหญิงในดวงใจอยู่แล้วนั้นเองสุรเชษรู้สึกเป็นห่วงบุษบาบัณจากที่เขาสังเกตมาตลอด

บุษบาบัณก็ไม่ได้รู้สึกเสียใจ และระหว่างเขากับพี่ชายนั้นดูเหมือนบุษบาบัณนั้นดูเหมือนจะชอบอยู่ใกล้ชิดกับเขามากกว่าอยู่กับพี่ชายเสียอีกในบางครั้งเขายังรู้สึกใจเต้นแรงในเวลาที่ครุฑทีสาวเข้ามาใกล้แต่ก็ต้องหักห้ามใจไว้เมื่อพ่อบอกให้รู้ว่าบุษบาบัณคือคู่หมายของสุรเชน “พี่จะตามไปพบนางได้อย่างไร เมืองมนุษย์กว้างใหญ่มิใช้น้อย”

“พี่รู้จักชื่อของนาง” “แค่ชื่อคงไม่เพียงพอกระมังพี่ชายมนุษย์มีชื่อซ้ำกันเยอะแยะไป” “พี่เจอนางแน่เพราะมีบางอย่างบอกได้ว่าเธอคือผ็หญิงคนนนั้นที่ช่วยชีวิตพี่เอาไว้” พญาครุฑสุรเชนบินล่อนลงยังที่ ที่เขาเคยมาหลบซ้อนตัว และแปรเปลี่ยนร่างเป็นมนุษย์ผู้ชายตัวโตรูปงามอยู่ในชุดเสื้อ และกางเกงที่ชาวบ้านใส่กันทั่วไปตอนนี้ที่

ชายเมืองที่เขากำลังยืนอยู่ก็ได้เปลี่ยนแปลงไปแต่ก้อนหินก็อนั้นยังคงอยู่ส่วนตลาดด้านนู้นกลับไม่มีแล้วสุรเชนขมวดคิ้วคลุ้นคิดว่าจะทำอย่างไรดีที่พอจะมีลู่ทางตามหาจัทร์หอมได้เขายืนคิดอยู่คู่หนึ่งก็ก้าวเท้าไปที่เด็กหญิงจันทร์หอมเคยนั่งอยู่ต่อหน้าเขาเมื่อครั้งนั้นเมื่อเขาหลับตาลงก็เห็นสถานที่ต่างๆ ที่จันทร์หอมเคยไปตั้งแต่

เด็กจนโตเป็นหญิงสาว และภาพสุดท้ายที่เขาเห็นก็คือสถานที่แห่งหนึ่งคล้ายเป็นหมู่บ้านสุรเชนกำหนดจิคตัวเองให้นิ่งแล้วหายวับไปทันที่ พญาครุฑหนุ่มไปปรากฏตัวที่หมู่บ้านแห่งนั้น และเดินเข้าไปหาชายแก่คนหนึ่งที่นั่งอยู่ตรงชานนอกบ้านเขาถามหาจันทร์หอมว่าอาศัยอยู่ที่นี่หรือไม่ชายชราคนนั้นบอกว่าจันทร์หอมเคยอยู่

ที่นี่แต่พอยายของเธอตายไปเธอก็ต้องย้ายไปอยู่ในบ้านของเศรษฐีคนหนึ่งที่อยู่ไม่ไกลจากหมู่บ้านนี้มากนักเพื่อไปทำงานใช้เงินให้เขาแลกกับค่ารักษายายที่เคยหยิบยืมมา “ข้าได้ยินว่าเศรษฐีแก่คนนั้นอยากจะได้จันทร์หอมเป็นเมียด้วยนะ แต่จันทร์หอมมันไม่ยอม” เมื่อสุรเชนได้ทราบดังนั้น เขาก็รู้สึกเป็นห่วงจันทร์หอมอย่างมาก

เขาเดินทางไปที่บ้านเศรษฐีคนนั้นทันทีเมื่อไปถึงเขาก็พบกับบ้านหลังใหญ่โตหลังหนึ่งเมื่อมองเข้าไปในบ้านนั้นเขาเห็นแต่ทาสผู้หญิงเต็มบ้านไปหมดสุรเชนพยายามสอดส่ายสายตามองหาจัทร์หอมแต่ด้วยผู้หญิงที่เดินอยู่เต็มบ้านล้วนแต่กายเหมือนๆ กันสุรเชนเลยไม่รู้ว่าจันทร์หอมคือหญิงสาวคนไหนเขาคงต้องเข้าไปมองใกล้

ถึงจะจำลักษณะทางทาง และแววตาคู่นั้นได้ สุรเชนเดินผ่านกลุ่มชาวบ้านที่ซุบซิบนินทาเศรษฐีแก่เจ้าของบ้านหลังใหญ่นั้นว่าเป็นชายแก่วิตถาร หญิงสาวคนไหนที่ถูกตาต้องใจจะต้องมีอันเป็นไปด้วยความตายหรือหายสาปสูญไปซะทุกคนพญาครุฑหนุ่มได้ยินอย่างนั้นก็ยิ่งเป็นห่วงจันทร์หอมมากขึ้น เย็นวันนั้นเขาเฝ้ามองอยู่ที่

หน้าบ้านแล้วได้ยินเสียงผู้หญิงวีดร้องด้วยความตกใจมีหญิงสาวหลายคนวิ่งออกมาจากห้อง ห้องหนึ่งแล้วมีเสียงชายแก่หัวเราะออกมา “ฮาฮ่า พวกเอ็งเป็นทาสของข้า ข้าต้องการสิ่งใดพวกเอ็งอย่าได้ขัดใจข้า ฮาฮ่าๆ” สุรเชนเป็นห่วงจันทร์หอมมากแต่ชายแก่ที่หมู่บ้านบอกว่าจันทร์หอมพึ่งย้ายเข้ามาอยู่ที่นี่ได้ 2 วัน ขิดว่าจันทร์หอม

คงจะยังปลอดภัยอยู่ เสียงร้องไห้ของหญิงสาวหลายคนดังไปทั่วบ้านหลังนั้น และสุรเชนที่มองอยู่นั้นก็เดินเข้าไปในบ้านทันที หญิงสาวหลายคนที่วิ่งกันออกมาบางคนก็วิ่งมาปะทะตัวเขา เมื่อเขาประคองไว้แล้วมองที่ใบหน้ากลับไม่ใช่ จันทร์หอม เขาเดินลึกเข้าไปในตัวบ้านแลเวเห็นหญิงสาวอีก สองสามคนถูกลูกน้องของ

เศรษฐีแก่คอยกั้นไว้ไม่ให้วิ่งหนีออกมาหญิงสาวทั้ง 3 คนร้องไห้โฮดูน่าสงสารแต่เมื่อลูกน้องเศรษฐีมองเห็นเขาที่เป็นคนแปลกหน้าเดินเข้ามาในบ้านทั้งหมดเลยหันมาตั้งหน้าจะเล่นงานเขาหญิงสาวทั้ง 3 คนพอได้โอกาสก็รีบวิ่งหนีออกมาแต่ยังเหลือหญิงสาวอีกคนหนึ่งที่เศรษฐีแก่ฉุดกระชากไว้ได้ สุรเชนมองนิ่งไปที่หญิงสาว

คนที่เศรษฐีแก่จับตัวไว้แล้วมองข้อมือของเศรษฐีแก่ที่กำลังฉุดกระชากมือของหญิงสาวอยู่ เขาถึงกับเปิดตาโพงพญาครุฑหนุ่มสะบัดมือออกจากลูกน้องของเศรษฐีแก่ และเศรษฐีแคนนั้นทั้งหมดก็ลงไปนอนดิ้นร้องคราญครางอยู่กับพื้นส่วนหญิงสาวที่ยืน งง อยู่นั้นก็ตกใจกับภาพตรงหน้าเธอหันมามองหน้าเขาเมื่อสุรเชนเห็น

ใบหน้าเปื้อนน้ำตาเขาถึงกับยืนนิ่งอึ้งไปนานเพราะใบหน้าอันสวยหวาน และรูปร่างบอบบางนั้นเองจึงทำให้เศรษฐีแก่ต้องการตัวเขาเดินเข้าไปใกล้ๆ แล้วหญิงสาวก็เดินถอยห่างด้วยความหวาดกลัวพญาครุฑหนุ่มมองนิ่งที่ดวงตาสวยคู่นั้น แล้วยิ้มออกมา ใช่แล้วหญิงสาวคนนี้คือจันทร์หอม เด็กหญิงจันทร์หอมคนนั้นเพราะเขา

จำได้ถึงดวงตาคู่นี้ และรอยไหม้ตรงข้อมือได้ “เจ้าคือจัทร์หอม” “ใช่ข้าชื่อจันทร์หอม และเจ้าเอ่อ แล่ะท่านละเป็นใครรู้จักข้าได้อย่างไร” สุรเชนเดินเข้าไปใกล้จันทร์หอมอีก และดึงเธอเข้ามากอด เขาสวมกอดเธอด้วยความคิดถึงจนสุดหัวใจ ในที่สุดเขาก็หาเธอจนพบ สุรเชนยืนกอดจันทร์หอมนิ่งๆ อยู่อย่างนั้น จันทร์หอมก็รู้สึก

ตกใจที่โดยชายหนุ่มแปลกหน้ามาสวมกอดแต่สัมผัสที่เธอได้รับคือความอบอุ่นใจ และความรู้สึกปลอดภัยอย่างหน้าประหลาด เมื่อเธอเงยหนเมองสุรเชนก็รู้สึกคุ้นกับดวงตาคู่นี้ซะเหลือเกินจันทร์หอมกลับไปที่หมู่บ้านแล้วชายแก่คนที่บอกเรื่องของจันทร์หอมให้กับสุรเชนได้รู้นั้นก็รู้สึกดีใจ และเอ่ยขอบอกขอบใจที่สุรเชนได้ช่วยจันทร์หอมไว้หญิงสาวกลับไปใช้ชีวิตตามปกติตอนที่เคยอาศัยอยู่กับยาย แต่สิ่งที่ไม่ปกติสำหรับเธอก็คือมีชายหนุ่มแปลกหน้าคอยตามติดอยู่ตลอดเวลา เรื่องราวจะเป็นอย่างไรต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไป